Η Όγκιλ, μια σαγηνευτική κουκλάρα, επιδίδεται σε δελεαστική αυτοϊκανοποίηση, με τα δάχτυλά της να εξερευνούν με επιδεξιότητα το καταπράσινο, τριχωτό μουνί της. Τα βογκητά της αντηχούν καθώς βυθίζεται βαθύτερα, χαμένη στην έκσταση του δικού της αγγίγματος.